δαμαστήριος

-ια, -ιο (Μ δαμαστήριος, -α, -ον) [δαμαστήρ]

αυτός που χρησιμεύει ή συντελεί σε δαμασμό, ο δαμαστικός

μσν.

το ουδ. ως ουσ. το δαμαστήριον

μέσο με το οποίο δαμάζει κανείς, υποτάσσει ή καταστέλλει κάτι («ἀγρυπνία... πνευμάτων δαμαστήριον»).